DICOM naar PDF

De eerste medische beelden worden gemaakt aan het begin van de 20e eeuw, na de ontdekking van de röntgenstralen in 1895 door de Duitse professor, en de toekomstige eerste Nobelprijswinnaar in de natuurkunde, Wilhelm Conrad Röntgen .
Het concept van een röntgenfoto is gebaseerd op het principe van het doorlaten van straling door het lichaam en het projecteren van de beelden op een fotogevoelige plaat erachter. De radiologie begon vrij langzaam, maar kreeg een groeiende belangstelling tijdens de Tweede Wereldoorlog en de traumatische verwondingen.
Als Leonardo Da Vinci de sonar principes zijn het de militairen die het gebruikten om vijandelijke schepen te detecteren tijdens de twee wereldoorlogen. We moesten wachten op de jaren zestig om de hoogfrequente geluidsgolftechnologie in het medische domein (echo's) te zien.
Computertomografie (CT-scan) en de technologie van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) werden in de jaren zeventig ontwikkeld.
In de jaren 80 maakte de vermenigvuldiging van beeldvormende technologieën het moeilijk om de beelden die door elk apparaat werden gegenereerd te decoderen. Ook bevatten medische beelden veel informatie over de patiënt, die moet worden geanalyseerd, gedeeld en opgeslagen.
DICOM ontstond in 1985 uit de behoefte om een uniform formaat te hebben om met alle soorten medische beelden te werken. Het is opnieuw het leger dat DICOM beroemd maakte toen het fragiele filmgebaseerde beelden moest vervangen door digitale beelden voor teleradiologie in oorlogsgebieden.

Medische beeldanalyse wordt gebruikt in veel verschillende medische domeinen, waaronder klinisch onderzoek, diagnoseondersteuning, behandelplanning en computerondersteunde chirurgie. Als we erover praten medische beeldvorming zijn verschillende technologieën betrokken.
We hebben al röntgenstralen genoemd, een wijdverbreide procedure waarbij straling wordt gebruikt om afbeeldingen van de dichtere delen van het lichaam te krijgen. Echografie (of sonogram) komt ook veel voor en gebruikt hoogfrequente golven om interne organen, spieren en pezen te tonen. Een Magnetic Resonance Imaging (MRI) -scan is een gedetailleerd beeld in dwarsdoorsnede van een lichaamsdeel met magnetische velden en radiogolven. Een geautomatiseerde tomografiescan (CT-scan) creëert een gedetailleerd beeld van de binnenkant van het lichaam met behulp van röntgenstralen en computers.
Nucleaire geneeskunde omvat de SPECT (of scintigrafie / gamma-scan) en de PET-scans. Ze creëren 3D-beelden van de binnenkant van het lichaam, dankzij de injectie van radioactieve tracers om lichaamsfuncties te beoordelen. De belangrijkste
verschil tussen SPECT- (Single Photon Emission Computed Tomography) en PET- (Positron Emission Tomography) -scans is het type gebruikte radiotracers. De SPECT-scan detecteert de gammastraling-emissies van de tracers, terwijl de PET-scan de fotonen detecteert die worden geproduceerd door de positronen die door de radiotracer worden uitgezonden.

DICOM (Digital Imaging and COMmunications) is het formaat voor het opslaan, uitwisselen en verzenden van medische beelden.
Het is ontwikkeld door het American College of Radiology (ACR) en de National Electrical Manufacturers Association (NEMA). Het is nu het geregistreerde handelsmerk van NEMA en een ISO-norm .
DICOM bevat protocollen voor beelduitwisseling, beeldcompressie, 3D-visualisatie, beeldpresentatie en rapportage van resultaten.
Het doel was het vervangen van röntgenfilms en het openen, delen en archiveren van beelden met hoge resolutie die door alle soorten medische beeldvormingsapparatuur worden gegenereerd. De DICOM-standaard codeert het beeld en de metagegevens, die vertrouwelijke informatie over de patiënt bevatten. Om de veiligheid en privacy van de gegevens te garanderen, definieert het formaat verschillende versleutelingsmechanismen. Medische beelden zijn meestal erg zwaar en moeten vaak worden gecomprimeerd om delen en opslag te vergemakkelijken. DICOM gebruikt de JPEG 2000 compressie. Aangezien JPEG2000 compressie met of zonder verlies kan bieden, is het aan de specialisten om de context te definiëren waarin het gebruik van compressie met verlies van medische beelden klinisch aanvaardbaar is.