เครื่องอ่านบาร์โค้ด

NS บาร์โค้ด 1 มิติ เป็นชุดของเส้นขาวดำที่มีความกว้างและระยะห่างต่างกัน รูปแบบภาพนี้มีข้อมูลที่อ่านโดยอุปกรณ์ บาร์โค้ดมีอยู่ทั่วไปในอุตสาหกรรมการขาย การจัดส่ง และการขนส่ง บาร์โค้ดแต่ละอันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและสามารถสร้างได้ไม่รู้จบ
บาร์โค้ด 2 มิติที่เรียกว่ามีข้อมูลมากกว่าบาร์โค้ด 1 มิติ และยังสามารถเข้ารหัสรูปภาพและ URL นอกเหนือจากตัวเลขและตัวอักษร
NS คิวอาร์โค้ด (ย่อมาจาก QR for Quick Response) เป็นบาร์โค้ดสมัยใหม่ที่มักใช้ในการเปลี่ยนเส้นทางผู้ใช้ไปยังเว็บไซต์หรือแอปพลิเคชัน เมื่อเร็วๆ นี้ ในบริบทของการระบาดใหญ่ของโควิด 19 เราพบในร้านอาหารเพื่อดูเมนู และในใบรับรองการคัดกรองและการฉีดวัคซีน
NS เมทริกซ์ข้อมูล เป็นบาร์โค้ดสองมิติที่ประกอบด้วยสี่เหลี่ยมขาวดำขนาดเล็กต่างๆ คล้ายกับรหัส QR มาก Data Matrix ใช้เพื่อเข้ารหัสข้อความหรือข้อมูลตัวเลขเท่านั้น ความยาวของข้อมูลที่เข้ารหัสขึ้นอยู่กับจำนวนเซลล์ที่มีอยู่ในเมทริกซ์ บาร์โค้ด Data Matrix สามารถเข้ารหัสอักขระที่เป็นตัวอักษรและตัวเลขคละกันได้มากถึง 2,335 ตัว! เป็นเรื่องปกติมากในอุตสาหกรรมอาหาร ความสามารถในการอ่านช่วยให้ติดฉลากได้ง่ายขึ้น
NS รหัสแอซเท็ก (รหัสแอซเท็ก) เป็นบาร์โค้ด 2 มิติที่มีรูปแบบศูนย์กลางของวงกลมศูนย์กลาง (เป้าเป็นภาษาอังกฤษ) ที่ชวนให้นึกถึงปิรามิดแอซเท็กเมื่อมองจากด้านบน เนื่องจากใช้พื้นที่น้อยกว่าบาร์โค้ด 2D อื่นๆ จึงทนทานต่อความเสียหายได้ดีกว่าบาร์โค้ดขนาดใหญ่ และเหมาะอย่างยิ่งสำหรับใช้กับอุปกรณ์เคลื่อนที่
NS PDF417 รวมทั้งแท่งบาร์โค้ด 1 มิติและเมทริกซ์สองมิติของบาร์โค้ด 2 มิติ พบได้ในเอกสารระบุตัวตน ตั๋วโดยสาร และในภาคไปรษณีย์ PDF ใน PDF417 ย่อมาจาก Portable Data File ดังนั้นจึงไม่ได้อ้างถึงตัวย่อ PDF Portable Document Format บาร์โค้ด PDF417 เป็นบาร์โค้ด 2 มิติแรกที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายเนื่องจากความสามารถในการแก้ไขข้อผิดพลาด ต่อจากนั้น บาร์โค้ด 2 มิติทั้งหมดจะใช้การแก้ไขข้อผิดพลาดที่เรียกว่า Reed-Solomon ซึ่งช่วยให้อ่านบาร์โค้ดได้แม้ว่าจะได้รับความเสียหายก็ตาม

บาร์โค้ดตัวแรก (บาร์โค้ด 1 มิติหรือที่เรียกว่าเชิงเส้น) ถูกสแกนที่ซูเปอร์มาร์เก็ต Marsh ในเมืองทรอย รัฐโอไฮโอ สหรัฐอเมริกา ในปี 1974 เป้าหมายคือเพื่อติดตามสินค้าที่ขายและปรับปรุงกระบวนการขายและสินค้าคงคลัง จากนั้นจึงได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วและแพร่หลายไปทั่วโลก
บาร์โค้ด 2 มิติ (สองมิติ) ใหม่กว่า
Ynjiun P. Wang แห่ง Symbol Technologies ได้พัฒนาบาร์โค้ด PDF417 ในปี 1991 เป้าหมายของมันคือเพื่อให้ได้บาร์โค้ดประเภทที่อ่านง่ายกว่าและมีการแก้ไขข้อผิดพลาดได้ดีกว่าบาร์โค้ดอื่นๆ ในยุคนั้น ทุกวันนี้ บาร์โค้ด PDF417 ถูกใช้อย่างโดดเด่นสำหรับวีซ่าในรัฐอิสราเอลและบนบอร์ดดิ้งพาสของสายการบินต่างๆ ทั่วโลก
รหัส QR ถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1994 โดย Denso Wave บริษัทยานยนต์ที่ตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น สร้างขึ้นเพื่อให้เก็บข้อมูลได้มากกว่าบาร์โค้ดประเภทอื่น คิวอาร์โค้ดกลายเป็นที่นิยมใช้กันมากที่สุดอย่างรวดเร็ว วันนี้รหัส QR สามารถมีขนาดแตกต่างกัน โค้ด QR ขนาดเล็กที่เล็กกว่าและน้ำหนักเบากว่าในการพิมพ์น้อยลงและแชร์ได้ง่ายขึ้น
เมื่อเทียบกับเทคโนโลยีที่เก่ากว่า เช่น บาร์โค้ด 1D โค้ด Aztec ถูกใช้น้อยกว่ามาก หลังจากที่ได้รับการออกแบบในปี 1995 โดย Association for Automatic Identification and Mobility (AIM, Inc.) ก็ได้รับการจดสิทธิบัตรและเผยแพร่สู่สาธารณะอย่างรวดเร็ว
บาร์โค้ด Data Matrix ถูกคิดค้นโดย International Data Matrix, Inc. ในปี 2548 บาร์โค้ดนี้ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วจากความสามารถในการเข้ารหัสข้อความ ซึ่งช่วยให้กระบวนการสร้างและระบุฉลากสำหรับบริษัทต่างๆ ง่ายขึ้น